با بالا رفتن سن، پاهای ما نیز مانند دیگر قسمت های بدن دستخوش تغییراتی می شوند که درک و مدیریت صحیح آنها برای حفظ سلامت و تحرک بسیار حیاتی است.
به گزارش بلاگ جعبه، افزایش سن تأثیر خود را بر پاها می گذارد. درک تغییرات پا با افزایش سن می تواند به شما در حفظ سلامت این اندام کمک کند.
خشکی پوست
خشکی پوست، به خصوص در کف پا، مشکلی است که امکان دارد به استفاده روزانه از مرطوب کننده برای جلوگیری از ترک خوردن و عفونت نیاز داشته باشد. کاهش تدریجی کلاژن، که با عدم مراقبت مداوم از پا تشدید می شود، می تواند به ایجاد پاشنه های ترک خورده و پینه منجر شود.
اگر ترک های پوست اطراف پاشنه درمان نشوند، راه رفتن یا حتی ایستادن را دردناک می کنند.
اگر ترک های پوست به اندازه کافی عمیق باشند، باکتری ها می توانند به بافت بدون محافظ نفوذ کرده و باعث عفونت پا شوند. در افراد مسن یا افراد مبتلا به دیابت، این می تواند منجر به عفونت بالقوه جدی به نام سلولیت شود.
صافی کف پا
با افزایش سن، بافت های همبند به نام رباط ها می توانند شروع به کشیده شدن کنند. این باعث کاهش ارتفاع قوس پا و منجر به وضعیتی می شود که معمولاً به عنوان صافی کف پا شناخته می شود.
درد ناشی از صافی کف پا، که معمولاً در میانه پا ایجاد می شود، با فعالیت افزایش می یابد و اغلب با تورم در امتداد مچ پا و قوس داخلی همراه است. درد لگن، زانو و کمر نیز شایع است.
صافی کف پا همچنین می تواند زاویه پای شما را تغییر دهد و باعث چرخش بیش از حد پا به داخل، از دست دادن ثبات و افزایش خطر پیچ خوردگی مچ پا و پا شود.
کوتاه شدن تاندون آشیل
نوع دیگری از بافت همبند، معروف به تاندون، می تواند با افزایش سن آب خود را از دست بدهد. تاندون ها عضله را به استخوان متصل می کنند، و اگر به دلیل از دست دادن آب خود کوتاه شوند، ممکن است در نهایت راه رفتن شما بیشتر شبیه کف پای صاف شود، زیرا کمتر قادر به خم کردن مچ پا، میانه پا و انگشتان پا خواهید بود.
این امر به خصوص در مورد تاندون آشیل صادق است که عضله ساق پا را به استخوان پاشنه (کالکانئوس) متصل می کند.
اگر اقداماتی برای کشش منظم تاندون آشیل انجام نشود، در صورت فشار بیش از حد به بافت ها (مانند پریدن با شدت یا دویدن از پله ها) ممکن است در معرض خطر بیشتری برای پارگی آن قرار بگیرید.
انگشت چکشی
انگشت چکشی خمیدگی غیرطبیعی در مفصل یک یا چند انگشت پا است که معمولاً به دلیل پوشیدن کفش های باریک یا پاشنه بلند ایجاد می شود. انگشتان چکشی مستعد پینه و میخچه هستند. خشکی مفصل، ناراحتی، تورم و درد نیز شایع است.
هنگامی که انگشت چکشی ایجاد می شود، اساساً دائمی است مگر اینکه جراحی (مانند آرترودز یا آرتروپلاستی) بتواند مفاصل انگشت پا را تراز کند. کشش ممکن است به بازیابی مقداری از تحرک کمک کند، اما لزوماً این وضعیت را معکوس نمی کند. پدهای انگشت پا، آتل و کفش های مناسب می توانند به کاهش برخی از ناراحتی ها و درد کمک کنند.
تغییرات ناخن پا
ناخن های پا معمولاً با افزایش سن ضخیم تر و شکننده تر می شوند و کوتاه کردن و نگهداری آنها را دشوارتر می کنند. یکی از دلایل این امر این است که رشد ناخن همزمان با کاهش تولید هورمون در بزرگسالان مسن کند می یابد.
استروژن و تستوسترون هر دو تولید کراتین را تحریک می کنند و به ظاهر صاف و محکم ناخن های پا و دست کمک می کنند. هنگامی که این هورمون ها کاهش می یابند، کاهش عرضه می تواند باعث تغییر رنگ، ترک خوردن و تشکیل شیارها و لایه های ناهموار در ناخن های ما شود.
اگرچه مراقبت مناسب از ناخن می تواند ظاهر ناخن شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد، اما ممکن است برای جلوگیری کامل از تغییرات مرتبط با افزایش سن کافی نباشد. سایر علل شایع تغییرات ناخن پا عبارتند از:
کم کاری تیروئید
بیماری شریان محیطی
اونیکومایکوزیس، یک عفونت قارچی ناخن پا
کراتوز سبورئیک
یک بیماری پوستی شایع که بزرگسالان مسن را تحت تأثیر قرار می دهد، کراتوز سبورئیک نام دارد. این ضایعات برجسته و هم رنگ پوست اغلب با زگیل اشتباه گرفته می شوند و معمولاً قسمت بالایی پا، انگشتان پا و مچ پا را تحت تأثیر قرار می دهند. (آنها هرگز در کف پا دیده نمی شوند.)
اگرچه ضایعات سبورئیک دردناک نیستند، اما گاهی اوقات ممکن است خارش داشته باشند یا هنگام پوشیدن کفش باعث تحریک شوند.
اگر متوجه هرگونه تغییر در رنگ، بافت یا شکل ضایعات شدید، به پزشک خود مراجعه کنید. اینها ممکن است نشانه اولیه سرطان پوست، از جمله کارسینوم سلول بازال رنگدانه ای و ملانوم پوستی باشند.
آرتریت
استئوآرتریت (آرتروز)، که به عنوان آرتریت ناشی از ساییدگی و پارگی نیز شناخته می شود، تقریباً ۱۰ درصد از مردان و ۱۳ درصد از زنان بالای ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می دهد. مفصل مچ پا، مفصل سابتالار و اولین مفصل متاتارسوفالانژیال (انگشت شست پا) سه مفصلی هستند که معمولاً در پا و مچ پا تحت تأثیر قرار می گیرند.
عوامل خطر رایج برای آرتروز پا عبارتند از:
چاقی
انگشت چکشی
قوز شست پا
آسیب قبلی پا یا مچ پا
یکی دیگر از بیماری های پا که معمولاً بزرگسالان مسن را تحت تأثیر قرار می دهد، آرتریت نقرسی است. نقرس یک اختلال التهابی است که در آن تجمع کریستال های اسید اوریک در اطراف مفصل باعث درد حاد و اغلب ناتوان کننده، عمدتاً در انگشت شست پا می شود.
مشکلات گردش خون
یکی از شایع ترین علائم پا و مچ پا در افراد مسن، اِدِم، اصطلاح پزشکی برای تورم بافت ها است. اِدِم اغلب به دلیل گردش خون ضعیف ایجاد می شود که منجر به تجمع مایع در اندام های تحتانی (به ویژه مچ پا و پا) می شود.
اِدِم معمولاً با بیماری هایی که در بزرگسالان مسن دیده می شود، مرتبط است، مانند:
نارسایی احتقانی قلب
بیماری مزمن کلیوی
سیروز و سایر بیماری های کبدی
نارسایی وریدی
انسداد رگ خونی می تواند منجر به اِدِم وریدی شود که معمولاً یک پا را تحت تأثیر قرار می دهد. بیماری قلبی عروقی، برخی داروها و تغییرات هورمونی ممکن است باعث تورم در هر دو پا شوند که به آن اِدِم محیطی دو طرفه می گویند.
دیابت همچنین می تواند بر گردش خون تأثیر بگذارد، به ویژه با افزایش سن. اگر این اتفاق بیفتد، درمان عفونت های پا بسیار دشوارتر خواهد بود و منجر به تشکیل زخم هایی می شود که بهبود نمی یابند.
نوروپاتی دیابتی، که حسی شبیه سوزن سوزن شدن است و بیشتر پاها را تحت تأثیر قرار می دهد، یکی دیگر از پیامدهای شایع دیابت طولانی مدت است.
نکاتی برای حفظ سلامت پا ها با افزایش سن
ورزش: فعالیت بدنی منظم قدرت عضلانی را حفظ کرده و گردش خون را بهبود می بخشد.
انتخاب کفش مناسب: با انتخاب کفش های مناسب و با اندازه درست می توان از بسیاری از مشکلات پا پیشگیری کرد.
بررسی منظم پاها: پاهای خود را به طور منظم برای هرگونه تغییر یا مشکل بررسی کنید و در صورت لزوم با پزشک مشورت کنید.
رعایت بهداشت: پاهای خود را تمیز کرده و رطوبت آن را حفظ کنید تا از مشکلات پوستی جلوگیری شود.
منبع: عصر ایران
