همیشه در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده‌است. در ادامه فال حافظ مخصوص 17 بهمن ماه 1403 از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.
فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
اَلا یا اَیُّهَا السّاقی اَدِرْ کَأسَاً و ناوِلْها
که عشق آسان نمود اوّل، ولی افتاد مشکل‌ها
به بویِ نافه‌ای کآخر صبا زان طُرّه بگشاید
ز تابِ جَعدِ مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
مرا در منزلِ جانان چه امنِ عیش، چون هر دَم
جَرَس فریاد می‌دارد که بَربندید مَحمِل‌ها
به مِی سجّاده رنگین کن گَرت پیرِ مُغان گوید
که سالِک بی‌خبر نَبوَد ز راه و رسمِ منزل‌ها
شبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حالِ ما سبکبارانِ ساحل‌ها
همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر
نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل‌ها
حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
مَتٰی ما تَلْقَ مَنْ تَهْویٰ دَعِ الدُّنْیا و اَهْمِلْها
تفسیر عرفانی:
عشق در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، اما در ادامه بسیار سخت است و، چون در آن وادی قدم نهادی مرارت‌ها و سختی‌های بسیاری پیش پایت حادث می‌گردد.
تعبیر غزل:
راهی که در پیش گرفته‌ای به ظاهر آسان می‌نماید، اما در پس آن سختی‌ها و مشقات بسیاری کمین کرده است و اطرافیانت به جهت تو رنج‌های بسیاری خواهند کشید. یاری داری که دلسوز توست و تو را از این تصمیم باز می‌دارد. او خیر و صلاح تو را می‌خواهد، نصیحت او را بپذیر.
