در آغاز، مانند نوار نقره‌ای بزرگی روی ماسه‌ها به نظر می‌رسید اما یک پاروماهی بسیار دراز و نادر بود که به ساحل ناهموار و بکر غرب تاسمانی رسیده بود. «پاروماهیان» یکی از درازترین ماهیان اقیانوس، موجوداتی شگفت‌انگیز هستند که می‌توانند تا هشت متر طول داشته باشند. این ماهی با لقب «شاه شاه‌ماهی‌ها» شناخته می‌شود و لقب دیگر آن «ماهی آخرالزمان» است. زیرا برخی افسانه‌ها و داستان‌ها این موجودات را نشانه‌ای از وقوع بلا و فاجعه می‌دانند.
سیبل رابرتسون این ماهی را حین قدم‌زدن در ساحل «اوشِن بیچ» نزدیک شهر اِستراهان روز دوشنبه پیدا کرد: «وقتی به آنجا می‌روم، بیشتر اوقات تنها کسی هستم که در ساحل حضور دارد. به راستی منطقه‌ای بکر و دورافتاده است، هیچ چیز بین اینجا و آرژانتین نیست.» رابرتسون که مسیر متفاوتی از همیشه را طی کرده بود، گروهی از عقاب‌های دریایی را دید که به چیزی در شن‌ها توجه نشان می‌دادند. او تخمین زد طول این ماهی حدود سه متر باشد.
«قد من حدود ۱۷۵ سانتی‌متر است و با گام‌هایی کم و بیش بلند راه می‌روم، طولش حدود سه قدم و کمی بیشتر بود. شگفت‌انگیز بود، گرچه نمی‌دانستم چه موجودی است. فقط می‌دانستم موجودی عجیب و متفاوت پیدا کرده‌ام.» وقتی رابرتسون عکس ماهی را در شبکه اجتماعی «دانشمندان شهروند تاسمانی» منتشر کرد، به سرعت شناسایی شد: یک پاروماهی!
استادیار نِویل بَرِت، بوم‌شناس دریایی دانشگاه تاسمانی گفته: «دیدن چنین چیزی بسیار نادر است.» به گفته او، پاروماهی‌ها گونه‌ی «ناحیه نورگیر» هستند؛ یعنی در اعماق میانی دریا، بین ۱۵۰ تا ۵۰۰ متری سطح زندگی می‌کنند، جایی که انسان‌ها به آن دسترسی ندارند.
«ما آنجا نیستیم، نه غواصی می‌کنیم، نه ماهیگیری و نه جستجو.»
پاروماهیان می‌توانند بیش از ۴۰۰ کیلوگرم وزن داشته باشند. برت آن‌ها را ماهیانی تنبل با عضلات کم توصیف میکند که بیشتر به‌شکل عمودی در آب شناورند و از پلانکتون‌های مختلف تغذیه می‌کنند.
«آن‌ها شکارچیان فعالی نیستند. طعمه‌شان را تعقیب نمی‌کنند. فقط هرچه در پیرامون باشد نوک می‌زنند. بنابراین نیازی به قدرت زیاد یا مهارت در شنا ندارند.»
شمار بسیار کمی از افراد تاکنون پاروماهی را در طبیعت دیده‌اند. جورجا گیل‌مور، زیست‌شناس دریایی، از جمله‌ی این خوش‌شانس‌هاست. سال ۲۰۲۲، او در حال هدایت گروه کوچکی از غواصان نزدیک پورت داگلاس در سد بزرگ مرجانی بود که موجودی عجیب را در آب مشاهده کرد.
به گفته خودش: «این یکی نوزاد بود، باریک مثل خط‌کش با برجستگی‌هایی که آن را شبیه یک طعمه‌ی بزرگ کرده بود. خیلی عجیب و غریب بود، انگار از اعماق دریا آمده بود.»
شاید بتوان گفت این برخورد که توسط همکارش، تاهن میلر با دوربین ثبت شد، نخستین مستندسازی این گونه در سواحل شرقی استرالیا است.
رابرتسون از این خوشحال است که توانسته این ماهی را در وضعیت خوبی پیدا کند: «اگر چند ساعت بعد می‌رسیدم، سر ماهی ناپدید می‌شد و لاشه‌اش توسط کلاغ‌ها و عقاب‌ها تکه‌تکه شده بود.»
