رازی که درباره “تایسان” نمی دانید!

شاید بیشتر ما اطلاعاتی درباره کلمه تایسان که این روزها بخاطر سریال جنجالی اش بر سر زبانها افتاده نداشته باشیم.

به گزارش جعبه؛ کلمه تاسیان ریشه گیلکی دارد. کلمه‌ای که سرشار از اندوه و بغض و دوری و جدایی است. تاسیان یعنی حالتی که به خاطر نبودن کسی به انسان دست می‌دهد.

از جمله تعاریفی که برای این واژه آورده‌اند یعنی؛ دل و دماغ هیچ کاری را نداشتن، دلتنگی و بی‌قراری غریب، غم فزاینده و ویران‌کننده.

البته باید بدانید تاسیان نام کتابی از شاعر مشهور ایران، امیر هوشنگ ابتهاج سمیعی گیلانی (سایه) است و دربرگیرنده ۸۷ اثر از او در اوزان نیمایی و قالب‌های غیرکلاسیک است که در سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۸۰ سروده شده. مهدی یزدانی خرم در تعریف این واژه نوشته: «گویا به حالتی می‌گویند بعد از مرگ، سکراتی که بعد از رها شدن جان، انسان به آن دچار می شود. شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی.

منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض». اما به تعریفی شاعرانه‌تر، تاسیان حالتی است که در اولین غروبِ پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، به ما دست می‌دهد. حالتی که به خاطر نبودن اوست. و همین شده ریشه اصلی شعار این سریال عاشقانه: تاسیان می‌شود بی‌تو…